“Het knappe aan deze voorstelling is ook dat het mentale gezondheid (‘iemand wiens fantasie opgedroogd is en die op een lange reis vertrekt’) integreert in het narratief dat stelt dat je jezelf een beetje moe kan zijn maar ook dat je kan vervellen (aldus van der Horst als slang) en zo jezelf kan heruitvinden. Ook de andere klassieke personages komen langs zoals de mannelijke ijdeltuit die nood heeft aan erkenning in de vorm van applaus en dan zijn hoed afdoet, en de man die de sterren telt die niemands bezit zijn, waarop hij ze wil bezitten…”
Lees hier het artikel
Tekst: Bert Hertogs
Coverbeeld: © Fred Debrock